Τα παράπονα μου όλα, σαν κεριά είναι αναμμένα
σαν παράθυρα κλεισμένα που δεν βλέπουν ουρανό.
Τα παράπονα μου όλα, μάτια παραπονεμένα
δυστυχώς είναι από εσένα, από εσένα που αγαπώ.

Λίγη η αγάπη σου, λίγη
σαν σταγόνα από νερό
κι εγώ ένα λουλούδι στην άμμο
προσπαθώ για να το πιω.

Σβήνει τ’ όνειρο μας, σβήνει
νιώθω αβάσταχτο κενό,
μόνο ανάμνηση θα μείνει
ψάχνω τρόπο να κρυφτώ.

Τα παράπονα μου όλα, μάτια παραπονεμένα
όταν φεύγεις από εμένα δίχως να μου λες που πας.
Τα παράπονα μου όλα, τα χιλιάδες γίναν ένα
δυστυχώς είναι από εσένα, γιατί πια δεν μ’ αγαπάς.

Λίγη η αγάπη σου, λίγη
σαν σταγόνα από νερό
κι εγώ ένα λουλούδι στην άμμο
προσπαθώ για να το πιω.

Σβήνει τ’ όνειρο μας, σβήνει
νιώθω αβάσταχτο κενό,
μόνο ανάμνηση θα μείνει
ψάχνω τρόπο να κρυφτώ.