Εσύ την άνοιξη φοράς
σαν ρούχο στο κορμί σου,
στολίζεις με το γέλιο σου
την κάθε ανατολή σου.

Σ' αγαπώ και δεν σε νοιάζει,
δε σε νοιάζει μια σταλιά,
ποιος τις νύχτες σ’ αγκαλιάζει
και σου παίρνει τα φιλιά.
Σ’ αγαπώ και δε σε νοιάζει
δε σε νοιάζει μια σταλιά.

Εσύ τους ήλιους στα μαλλιά
τους έβαλες για χτένια,
είναι τα φυλλοκάρδια σου
κι αυτά μαλαματένια.

Σ' αγαπώ και δεν σε νοιάζει,
δε σε νοιάζει μια σταλιά,
ποιος τις νύχτες σ’ αγκαλιάζει
και σου παίρνει τα φιλιά.
Σ’ αγαπώ και δε σε νοιάζει
δε σε νοιάζει μια σταλιά.