Για πάντα έχεις φύγει
και λέω παραμύθια
μην τύχει και ξυπνήσει η συνήθεια

Ανάβεις το τσιγάρο
περνάς μέσ’ απ’ τον τοίχο
σε ψάχνω στου σπιτιού τον κάθε ήχο

Ξέρω πως δε θα γυρίσεις
κι όμως έχω παραισθήσεις
ναι

Παραισθήσεις πως υπάρχεις στη ζωή μου
πως τα βράδια μου μιλάς και με φιλάς
παραισθήσεις πως τρελαίνεσαι μαζί μου
παραισθήσεις πως ακόμα μ’ αγαπάς

Για πάντα σ’ έχω χάσει
σαν σπάνιο δαχτυλίδι
μα νιώθω ότι λείπεις σε ταξίδι

Προβάλει η μορφή σου
σε μήκη και σε πλάτη
νομίζω πως κοιμάσαι στο κρεβάτι