Κλείνω τα μάτια και σε θυμάμαι,
κλείνω τα μάτια και νοσταλγώ.
Κι είναι απ’ τα βράδια που δεν τελειώναν
και μ’ αγαπούσες σαν το θεό.

Δίχως εσένα σ’ αυτόν τον κόσμο
δεν έχει νόημα να ζω.
Να σ’ αγαπήσω και να σε χάσω
της μαύρης μοίρας ήταν γραφτό.

Πήρες το δρόμο που δε γυρίζει,
πήρες το δρόμο της λησμονιάς.
Ούτε μια λέξη ούτε ένα δράμα
που να ‘σαι τάχα και δε γυρνάς.

Δίχως εσένα σ’ αυτόν τον κόσμο
δεν έχει νόημα να ζω.
Να σ’ αγαπήσω και να σε χάσω
της μαύρης μοίρας ήταν γραφτό.