Μου λες πως έχεις καταλάβει
το κάθε λάθος που ‘χεις κάνει,
μα εγώ δεν είμαι πια λιμάνι
για τη δική σου τη ζωή.

Ζητάς για όλα όσα γίναν
να σου χαρίσω μια συγνώμη,
μα τώρα δεν αλλάζω γνώμη
μαζί σου έχω κουραστεί.

Τώρα κι αν κλαις είναι αργά
δεν μου ‘χει μείνει πια καρδιά.
Δεν σε πιστεύω ότι κι αν πεις
όσα κι αν μου υποσχεθείς.

Μου λες δεν σβήνουν οι αναμνήσεις
και τα ωραία μας τα βράδια,
μα εγώ δεν έχω χτυποκάρδια
για τη δική σου τη ζωή.

Ζητάς και πάλι να γυρίσεις
μες στη φωλιά που ‘χεις αφήσει,
μα τώρα δεν υπάρχει λύση
χάθηκε κάθε επαφή.

Τώρα κι αν κλαις είναι αργά
δεν μου ‘χει μείνει πια καρδιά.
Δεν σε πιστεύω ότι κι αν πεις
όσα κι αν μου υποσχεθείς.