Αν ξάφνου έσβηνε απ’ το χάρτη αυτή η πόλη
αυτοί οι δρόμοι που περνούσαμε αγκαλιά.
Αν ξαφνικά χανόντουσαν οι φίλοι όλοι
ίσως κι εγώ να σε ξεχνούσα οριστικά.

Μα είναι ίδια η Ελλάδα, ίδιος ο Σαρωνικός,
βράχοι μ’ αλυσόδεσαν μαζί σου.
Θέλω να ξεχάσω, να ξεχάσω αλλά πως
όλα μου φωνάζουνε θυμήσου.

Τα γράμματα σου όλα τα ‘χω κάψει κι όμως
κι όμως δεν μπόρεσα παρηγοριά να βρω.
Όσο υπάρχει το υπόγειο κι ο δρόμος
π’ αγαπηθήκαμε βαθιά τόσο καιρό.

Μα είναι ίδια η Ελλάδα, ίδιος ο Σαρωνικός,
βράχοι μ’ αλυσόδεσαν μαζί σου.
Θέλω να ξεχάσω, να ξεχάσω αλλά πως
όλα μου φωνάζουνε θυμήσου.