Ήλιος και θάλασσας νερό,
μάτια συλλογισμένα
νύσταξαν πάλι μεθυσμένα
μ’ ένα ποτήρι ουρανό.

Πάνω στις πέτρες τις καυτές
έτρεχε το φεγγάρι
τα χέρια μου είχες μαξιλάρι
σ’ ένα κρεβάτι φυλλωσιές.

Μέσα στου Αυγούστου τον καιρό
κορμιά αγκαλιασμένα,
φτερά των γλάρων απλωμένα
σ’ έναν αλλιώτικο χορό.

Ήλιος και θάλασσας νερό
και δειλινά κλεμμένα
σ’ ένα ξωκλήσι αφημένα
στης Σαντορίνης το γκρεμό.

Πέρα απ’ τις στέγες τις λευκές
ώρες ξελογιασμένες,
πλάτες στην κάψα γυμνωμένες
αχ, να ‘ταν σήμερα το χθες.