Κοίτα να δεις
που η αγάπη αυτή
που λέγαμε θα ζει για πάντα,
πώς τελειώνει

Κοίτα να δεις
που από εξαίρεση θα γίνουμε κανόνας
μ’ ένα απλό αντίο

Κοίτα να δεις
πως βρήκε ευκαιρία ο χειμώνας
και στο στήθος μου τρυπώνει
και ξαφνικά γίναμε δύο

Με ποιο δικαίωμα την πόρτα κλείνεις
με ποιο δικαίωμα μόνο μ’ αφήνεις
μετά απ’ όλα αυτά που έκανα για σένα
σαν το μπλουζάκι με πετάς στα λερωμένα

Σαν τον καπνό απ’ τα τσιγάρα τα μισοσβησμένα
με ποιο δικαίωμα να ζεις χωρίς εμένα

Κοίτα να δεις
που τώρα πρέπει
στο πεζοδρόμιο απέναντι αν σε δω
να σ’ αγνοήσω

Κοίτα να δεις
εμείς, δυο άνθρωποι
που χάραξαν στο δρόμο μια πορεία

Κοίτα να δεις
που τώρα πρέπει
τ’ όνομά σου απ το θυροτηλέφωνο να σβήσω
τι ειρωνεία, τι ειρωνεία