Κλαίει η καρδιά μες στη βροχή
πικρό παράπονο έχει
αλλά ποιον να ‘βρει να το πει
να ‘χει καρδιά ν’ αντέχει.

Σε μιας ταβέρνας τα σκαλιά
πήγε να ξαποστάσει
και με κρασί γουλιά γουλιά
λιγάκι να ξεχάσει.

Κι έφερε από το χθες,
από το χθες μια μουσική το αγέρι,
αχ, δειλινά κι ακρογιαλιές,
ακρογιαλιές μου θύμισε τ’ αστέρι.

Κι έφερε από το χθες,
από το χθες μια μουσική το αγέρι,
με του Τσιτσάνη τις πενιές,
αχ, τις πενιές βρήκα ξανά λημέρι.