Δυο ποτήρια έχω πάλι στο τραπέζι
όπως τότε που τα πίναμε μαζί.
Το τραγούδι μας ένας τσιγγάνος παίζει
και το δάκρυ μου νερώνει το κρασί.

Ζωή μου ήσουνα ψυχή μου, σάρκα κι αίμα
κι είμαι ένα τίποτα εγώ χωρίς εσένα.
Μες στα ποτήρια παραμιλάω
συγνώμη έσφαλα μα σ’ αγαπάω.
Ζωή μου ήσουνα ψυχή μου, σάρκα κι αίμα
κι είμαι ένα τίποτα εγώ χωρίς εσένα.

Η συνείδηση με λιώνει και οι τύψεις
πως επρόδωσα αγάπη σαν κι αυτή.
Και το άξιζα επάνω μου να ρίξεις
σαν κατάρα της καρδιάς σου την οργή.

Ζωή μου ήσουνα ψυχή μου, σάρκα κι αίμα
κι είμαι ένα τίποτα εγώ χωρίς εσένα.
Μες στα ποτήρια παραμιλάω
συγνώμη έσφαλα μα σ’ αγαπάω.
Ζωή μου ήσουνα ψυχή μου, σάρκα κι αίμα
κι είμαι ένα τίποτα εγώ χωρίς εσένα.