Δε ντρέπομαι,
που στα μάτια των ανθρώπων βλέπω οίκτο,
τους δικούς μου μαύρους κύκλους δεν καλύπτω
πλέον τους δέχομαι.

Δε ντρέπομαι,
που εξαιτίας σου έχω γίνει κάποια άλλη,
που σε όσα η απόγνωση επιβάλλει
δεν αντιστέκομαι, δεν ντρέπομαι.

Και οδηγώ διαλυμένη, ξεβαμμένη από τα κλάματα
και ξαπλώνω ντυμένη στο κρεβάτι χαράματα.
Όλοι όσοι με ξέρουν δεν πιστεύουν που έφτασα,
αξιοπρέπεια θέλουν, τι σημαίνει όμως ξέχασαν.

Δε ντρέπομαι,
του χεριού μου η συνέχεια το ποτό μου,
μη μιλάτε άλλο πια για το καλό μου
δεν σας ανέχομαι.

Δε ντρέπομαι,
που όλη νύχτα ψάχνω κάποιον να σου μοιάζει,
που ο δρόμος μου και πάλι με αναγκάζει
σε εσένα να έρχομαι, δε ντρέπομαι.

Και οδηγώ διαλυμένη, ξεβαμμένη από τα κλάματα
και ξαπλώνω ντυμένη στο κρεβάτι χαράματα.
Όλοι όσοι με ξέρουν δεν πιστεύουν που έφτασα,
αξιοπρέπεια θέλουν, τι σημαίνει όμως ξέχασαν.