Προσπέρασε μια ετοιμοπαράδοτη έγνοια
και χώθηκε στο σοκάκι ενός υδροφόρου λυγμού
από πάνω του έκαιγε ο λαμπρός δίσκος
με τις κίτρινες αποδημίες

από τα δυτικά
έφτανε μια μετανιωμένη βροχή
λιώνοντας στο διάβα της
τον ορίζοντα των πεσμένων ιδανικών

η ανησυχία απορροφούσε κάθε πιθανότητα ευτυχίας
και το αεράκι της λήθης
παράσερνε κάθε φιλαράκι προειδοποίησης

βάδιζε αργά και σταθερά
τυλίγοντας γύρω από το μπράτσο του
την κορδέλα της ημέρας
και την κατήφεια του καιρού

αργότερα αφήνιασαν
οι γωνιές των τύψεων
δάγκωσαν τους χιτώνες της βροχής
και χώθηκαν κάτω από τα υπόστεγα της προσμονής

τ’ απόγευμα με μισή σκέψη κι ένα βήμα
βρέθηκε μέσα στις σταγόνες της εποχής
είναι και οι προσδοκίες σαν τη βροχή
σε μουσκεύουν χωρίς να μπορούν να σε ξεδιψάσουν.