|
Στίχοι: Γεράσιμος Μαρκοράς
Μουσική: Αμελοποίητα
Μείναμε δύο! Ποιος παρακάτου ξέρει
γιὰ μᾶς τι λέει τῆς Μοίρας τὸ βιβλίο!
Ποιος πρῶτος θὲ νὰ πάῃ στ’ ἀνήλια μέρη,
ποιος μόνος του θὰ μείνῃ ἀπὸ τοὺς δύο.
Ἄν οἱ μαῦροι νὰ ζοῦμε ἄτεκνοι γέροι
ἐπρόσταξε αὐστηρὸ θέλημα θεῖο,
τὸ χέρι ἑνὸς τ’ ἄλλου ἂς βαστάῃ τὸ χέρι,
ὣς νὰ τ’ ἀκούσῃ ἀναίσθητο καὶ κρύο.
Μία τέτοια χάρη - ἂς μὴ ζηλέψωμ’ ἄλλη -
στὴ λάβρα ποῦ βαθυὰ μᾶς ἔχει κάψει,
εἶναι, ἀδελφή, παρηγορία μεγάλη.
Ἄχ! τὴν ἡμέρα ὁποῦ καὶ τούτη πάψει,
ἂν ἕνα μόνο δάκρυ ὁ κόσμος βγάλῃ,
τὸ ζωντανόν, ὄχι τὸν ἄλλο, ἂς κλάψῃ.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 473 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|