Η ραγισμένη ζωή μου με κοιτάζει κατάματα.
Στις ραφές του ρούχου μου η φθορά.
Προχωρώ κρατώντας στα χέρια μου
μια αβάσταχτη απουσία.
Μέτρο της έλλειψής σου ο πόνος.
Τα άδεια πέλαγα έχουν καταπιεί τα καράβια τους
και παγώνουν στην ερημιά.
Ζωγραφίζω δύο κόκκινα χείλη
που σε περιμένουν να έρθεις.