Κι ενώ, κάποτε χάθηκα σε μίας λέξης
τους μαιάνδρους,
παρόλ’ αυτά,
δεν πίστεψα ότι θα μου’ λειπεν ο προσανατολισμός.
Γιατί
η λέξη ήταν ξέσκεπη
κι έβλεπα τον ουρανό της σταθερά γαλάζιο
- αυτόν θα κοίταζα,
στα επόμενα χίλια τριακόσια χρόνια,
ώσπου να βρω την έξοδο.

Ίσως και να συνήθιζα, να μη, πλέον, μου χρειαζόταν
η διαφυγή.