Μου `δωσε ζωή
με τη μυρωδάτη ανάσα του
μ’ έντυσε δέρμα
με τ’ άγγιγμά του
μου χάρισε πόθο
με το εύφλεκτο βύθισμά του.

Μου `βαλε στο στόμα
λέξεις αφράτες
μου φύτεψε στο στέρνο
ένα ανθισμένο στεναγμό
μου `στησε τα πόδια
στις λεωφόρους του παράφορου.

Με δίδαξε
να λέω τ’ όνομά του
μου `δειξε
ν’ ανέβω αντίστροφα τον τάφο
κι ύστερα μ’ άφησε
στης απουσίας το λιοπύρι μου να ζήσω