Γείρε κι αποκοιμήσου
χρυσόνειρα καρτέρει
πόσες χαρές θυμήσου
το ξύπνημα θα φέρει.

Πέτα με τ’ αγγελούδια
σ’ αγάπης, φως μου, μέρη
ξύπνα με τα λουλούδια
στη δρόσο και στ’ αγέρι.

Γείρε κι αποκοιμήσου
στη μητρική μου αγκάλη
κι άνθια θα σου σκορπίσω
να τα `χεις προσκεφάλι.

Κι έλα, γλυκιά μορφή μου,
στον κόρφο μου και στάσου
ζέστανε την ψυχή μου
και γλυκοξαποστάσου!