Μίλησε το συναίσθημα, ψιθυριστά
στη σκέψη,
κι αγκαλιάστηκαν σφιχτά
φτιάχνοντας... έναν στίχο.
Έγινε ήχος η σιωπή, λέξη το καρδιοχτύπι
και η ποίηση το βάλσαμο
στην έννοια και στη λύπη.
Το γέλιο τόξο ουράνιο, διαθλάται από το δάκρυ.
Κάθε λεξούλα στο χαρτί καρδιάς είναι κομμάτι.
Μία στιγμούλα ιερή, ψυχής η ευφορία.
Των αστεριών ψιθύρισμα, φίλημα των αγγέλων,
του πνεύματος το τρυφερό,
το θεϊκό το χάδι.
Άλλοι το λένε ποίηση,
εγώ των "αστεριών τα λόγια".
Ψίθυροι που σκορπίστηκαν
μες στης νυκτιάς τη δρόσο.
και Άγγελοι κρυφάκουσαν τα λόγια τα ωραία,
μ’ έμπνευσης στάλες ράντισαν
μια νύκτα την καρδιά μου.