Τα πουλιά που ντύνονται την ιστορία του κόσμου
Κι ανεβαίνουν ψηλά για να φανεί ο τόπος
Μακρύτερα
Να κοιτάξουν οι άνθρωποι
Ο ένας τον άλλο
Οι καρδιές ν’ αγαπήσουν ξανά

Τα πουλιά τούτα μας μαθαίνουν
Των αισθημάτων τον αφρό
Με την καλή εσοδειά
Όταν έχουν καιρό
Σηκώνουν των χεριών τη δουλειά
Την άσπλαχνη μα μπλάβα

Για να μην πει κανείς πως άργησαν
Από τώρα πετούν
Ξαλαφρώνουν τη φύση
Και σαν έρθει η στιγμή της άνοιξης
Δίχως έκπληξη
Την αιωνιότητα θα στεφανώσουν.