Στη συνάντηση της παρέας στο υπαίθριο μπαρ
ήρθε περιποιημένη, μακιγιαρισμένη.
Ήταν σούρουπο και πριν πέσει εντελώς ο ήλιος,
ζήτησε από το φίλο που στεκόταν δίπλα μου
να τη φωτογραφίζει.
Όχι τόσο επειδή τον φλέρταρε,
αλλά με ένα εξωστρεφή ναρκισσισμό
που εκείνη τη στιγμή διόλου δεν κρυβόταν,
συνέχεια του ζητούσε να τη φωτογραφίζει,
στρέφοντας με ωραιοπάθεια το κεφάλι της
σε κάθε στάση, χαμογελώντας ελαφρά.
Την ήξερα:ώριμη στην ηλικία
και με συναισθηματικά αδιέξοδα.
Πλάνταζε να αρέσει, να αγαπηθεί, να ζήσει.
Με συγκατάβαση έκρινα αυτό το ξέσπασμα
του ναρκισσισμού της,
με συγκατάβαση για το φόβο, την απελπισία της
για τη φθορά του χρόνου.