Το δωμάτιο
γέμισ’ αίματα.
Τα κρανία των συντρόφων με μάτια να τρέχουν
εκδίκηση
έρχονται και ζητάν τ’ αδύνατο.
Ο χρόνος κάτ’ απ’ τη λάμπα
σα λυσσασμένο σκυλί εποπτεύει το χώρο
που θα σημειωθούν τα ονόματα
και δίπλα τους προσεκτικά
μικροί μαύροι σταυροί.
Δεν υπάρχει πια καιρός για λογοτεχνικές περιγραφές.
Άλλωστε οι φυλακισμένοι κι η μητέρα
χωρίς όρια και χωρίς κανένα φόβο
έχουν κι όλας ξεκινήσει.