Γεννήθηκε τα χρόνια να θυμάσαι εκτελέσεις. Παιδιά φωνάζουν. Εφτά, οχτώ,
δεκατριών στο δρόμο του νεκρά. Πόλεμος λέει. Παράθυρα κλειστά. Τις κατσαρόλες
κυνηγούσαν τότε. Λίγο ψωμί. Το λάδι. Κι όταν τους πήραν τα κουτάλια τους, μήτε
ασημένια ήταν μήτε τίποτα. Στη μέση εκεί, στο σπίτι το παλιό, είδε το θαύμα.
Πως πήγε λέει δρόμο μακρύ, σε μια σπηλιά. Και σώθηκε αυτός. Και σώθηκε. Παιδί
φωνάζει. Όλος.