Κολυμπάει στο ασήμι
Γεμάτη περηφάνεια
Η φωνή της σαν άλογο τρέχει
Δεν τη βλέπει πια η ψυχή μας
Την ορέγεται όμως
Την ακαρτερεί
Τώρα που ακόμα ο ήλιος
Γλυκός σαν το σταφύλι
Μας χαιρετάει

Μια χαρούμενη αυγή μάς γνωρίζει
Μας ασπάζεται
Πρόθυμη ενώνει σε γάμο
Το θάρρος στη χαμένη αγάπη

Σε ποια βρωμικη ώρα
Σε ποια τρέλα σε ποια μουσική
Την αγάπη την είχα χαρίσει

Και καινούργια και άσπρη τη βρίσκω