Οι στιγμές που χάνονται μέσα στα κύματα
κι ακούν απ’ τη θάλασσα του ανέμου τα βήματα
περνούν στα όνειρα που σβήνουν
κι αφήνουν σημάδια
στων ματιών σου τα δίχτυα
τη νύχτα.

Οι σκιές που αχνοφαίνονται στο βάθος του δρόμου
γίνονται εικόνες στο διάβα του χρόνου
ζωγραφίζουν στο χρώμα των χειλιών σου
και κλείνουν μες στη ζεστασιά
των χεριών σου τη φωνή τους.