Το γιασεμί που φύτεψα, στην πόρτα σου απ’ έξω,
απόψε τα αποφάσισα να `ρθω να το κλαδέψω.

Πέρασα χθες τ’ απόγευμα και το δα διψασμένο
παρατημένο στον καιρό μόνο και λυπημένο.

Δεν είσαι εκεί για να το δεις που κρυφομαραζώνει,
εχει ξεράδια στα κλαδιά κι απ’ τον καημό του λειώνει .

θωρεί την πόρτας σου κλειστή,
τη λάμπα σου καιρό σβηστή
κι αυτό μαζί με μένα
θρηνεί τα περασμένα.