Το ξέρω, πάντα πως θα ζω μες το μυαλό σου,
η σκέψη σου όλο σε μένα θα γυρνά.
Ξέρω καλά, τα βάζεις με τον εαυτό σου,
μα εμείς οι δυο χωρίσαμε και φταις εσύ,
μόνο εσύ, μόνο εσύ.

Ρωτάς τους φίλους μας αν ζω ευτυχισμένα
κρυφά κοιτάς έξω απ’ το σπίτι να με δεις.
Παίρνεις τηλέφωνα βουβά, δυστυχισμένα
μα εμείς οι δυο χωρίσαμε και φταις εσύ,
μόνο εσύ, μόνο εσύ!

Φταις εσύ κι είναι τώρα αργά να με ψάχνεις
σ’ αγαπώ μα το ξέρω μονάχα εγώ.
Φταις εσύ κι είναι τώρα αργά να με ψάχνεις
σ’ αγαπώ μα το ξέρω μονάχα εγώ.

Δικά μου πράγματα εμένα σου θυμίζουν
δεν πας στα μέρη που πηγαίναμε μαζί.
Τα βράδια κλαις, οι τύψεις σου σε βασανίζουν
μα εμείς οι δυο χωρίσαμε και φταις εσύ,
μόνο εσύ, μόνο εσύ.

Μένεις μοναχός και μετράς τις αναμνήσεις
σ’ αυτό το σπίτι που το φτιάξαμε μαζί.
Στιγμές μαζί μου προσπαθείς να ξαναζήσεις
μα εμείς οι δυο χωρίσαμε και φταις εσύ,
μόνο εσύ, μόνο εσύ.

Φταις εσύ κι είναι τώρα αργά να με ψάχνεις
σ’ αγαπώ μα το ξέρω μονάχα εγώ.
Φταις εσύ κι είναι τώρα αργά να με ψάχνεις
σ’ αγαπώ μα το ξέρω μονάχα εγώ.