Δεύτε λάβετε όλοι άγιο σκοτάδι κάνεις ζωντανός δε γύρισε από τον Άδη
Ζει μονάχα αυτός που έχει καταλάβει ότι ζωή είναι ένα πρωί και ένα βράδυ

Δευτέ λάβετε όλοι άγιο σκοτάδι κάνεις ζωντανός δε γύρισε από τον Άδη στο κάτω κόσμο τρώνε πίνουμε στη ζούλα και μεις γυρεύουμε λίγα λεφτά και μια θεσούλα
Νυφούλα η ζωή λευκά ντυμένη στο πράσινο προαύλιο της γης πάντα δεμένη
Υφένη τα μεταξωτά προικιά και ξέρει να φυλάει την στιγμή που είναι δικιά της
Μαγκιά της που μολάει τα παιδιά της ελεύθερα δεν λογαριάζει πρώτα ούτε δεύτερα
Δεν μας χρωστάει τίποτα εμείς χρωστάμε να πούμε και ένα ευχαριστώ που μας έφερε εδώ
Ζωή είτε νύχτα είτε μέρα εσύ είσαι η θεότητα που αποκαλώ μητέρα
Στη σφαίρα που γυρίζει στο αέρα μα πράγματα χειροπιαστά από το καλημέρα

Για αυτό κι εγώ δεν πιστεύω σε φως άγιο ρίξε το κέρμα χριστιανέ να σου δώσω κουράγιο
Για αυτό κι εγώ δεν πιστεύω σε μαλακίες σε σπίτια με θεούς και δαιμονισμένες οικίες
Άγριες και γιορτές δεν το γιορτάζω εικόνες μα και κόκκαλα αγίων δε θαυμάζω
Δε γονατίζώ πάρα μόνο αράζω δε δρόμους και γειτονιές που την ζωή σπουδάζω
Δε φοβάμαι μα δεν την είδα αθάνατος όσο υπάρχει έρωτας θα υπάρχει και ο θάνατος
Οι δύο δυνάμεις που ενώθηκαν και ραίνουν σκοτάδι σε όσους φεύγουνε και φως σε αυτούς που μένουν
Αφού λοιπόν ετούτα εδώ τα φώτα τα βάφτισατε άγια για να πατάτε μπότα
Εγώ καρφί στο πέλμα σας θα γίνω και σε σκοτάδι άγιο τα μάτια μου θα δίνω