Δε γράφω νότες για ν’ ακουστούν,
δεν λεω λέξεις να ειπωθούν.
Με το φεγγάρι μου στο κενό
θέλω να σμίξω γη κι ουρανό.

Και τ’ άστρο μου που μ’ ακολουθεί
θα με οδηγήσει τη νύχτα αυτή
σε μια αγκαλιά που μεσουρανεί
μακριά απ’ του κόσμου τη βοή.

Κλείνουν τα μάτια μου στο κενό,
πιάνομαι απ’ τ’ όνειρο να σωθώ.
Θαρρώ πως είπα πάρα πολλά
κλείνω τα μάτια πριν να `ναι αργά.

Κι εσύ που στέκεις και με κοιτάς
μέσα στα χέρια σου με κρατάς.
Είμαι κουρσάρος και ναυαγός
και της αλήθειας πιστός φρουρός.