Ο δρόμος που ανήκεις είναι αλλού
γεμάτος κόσμο και χαρά μπογιατισμένος
μ’ ενα κραγιόν που σε πηγαίνει στο παντού
ομως ο ερωτας θα είναι πάντα ξένος.

Πάντα θα ψάχνεις, αλλους δρόμους για να βρεις
για να γεμίσεις το κορμί σου με ταξίδια
ομως φεγγάρι δε θα βρίσκεις να κρυφτείς
γιατί φεγγάρια δεν υπάρχουν σε παιχνίδια.

Ο δρόμος που ανήκεις είναι αλλού
γεμάτος φώτα και με δήθεν παραστάσεις
εκεί χωράς και νιώθεις πως είσαι παντού
ομως το ψέμα σου, δε θα το προσπεράσεις.