Μη φοβηθείς και μην αργείς,
να `ρθεις να μ’ αγκαλιάσεις
στην απoσκιά, στο δείλι,
κι η αγάπη μας απέχει ένα μίλι.

Έλα κοντά και μη διστάσεις
στον κήπο με τις Εσπερίδες
τα χέρια σου ν’ απλώσεις,
κι απάνω από το σώμα μου
το μέσα μου να νιώσεις.

Έλα κοντά και μη χαθείς,
μέσα στην παραζάλη,
σκοτείνιασε η ατμόσφαιρα
μα εγώ σε θέλω πάλι
σαν κολασμένος εραστής...

Μη φοβηθείς και μη χαθείς
τη νύχτα αυτή της Κρίσης
μες στη φωτιά αναμμένοι
εγώ κι εσύ δεμένοι
σαν σταυρωμένοι εραστές
θα βρούμε σωτηρία…!!!

Τα δάχτυλα σου κάνε τα
βέλη για να με πιάσεις
τα μήλα μου να αρπάξεις,
και μην τα αποσκιάξεις,
στου ουρανού την άκρη
θ’ απέχει η νύχτα ένα δάκρυ
απ’ την αιχμαλωσία κι από την προδοσία.

Έλα κοντά και μη χαθείς,
μέσα στην παραζάλη,
σκοτείνιασε η ατμόσφαιρα
μα εγώ σε θέλω πάλι
σαν κολασμένος εραστής…

Μη φοβηθείς και μη χαθείς
τη νύχτα αυτή της Κρίσης
μες στη φωτιά αναμμένοι
εγώ κι εσύ δεμένοι
σαν σταυρωμένοι εραστές
θα βρούμε σωτηρία…!!!