Ένα δρόμο ζωγράφισα όταν ήμουν παιδί, παλάτια πολύχρωμα, μολυβένια ζωή
σε όσα όνειρα έφτιαξα, είσαι μέσα κι εσύ, με κοιτάζεις επίμονα, κάθε πρωί
Όταν φεύγεις νιώθω πως σε χάνω, αν με ξεχάσεις πίσω δε γυρίζω
τώρα σε χάνω δεν μπορώ να σ’ αποφύγω, στη ζωή σου τίποτα μην αγγίζω

Ο χρόνος που πέρασε μου θυμίζει πολλά, ρολόγια χάλασα να μετρώ τα λεπτά
κι αν μεγάλωσα δεν ξεχνώ τα παλιά, φιλίες, έρωτες, τα κορίτσια αυτά
Όταν φεύγεις νιώθω πως σε χάνω, αν με ξεχάσεις πίσω δε γυρίζω
τώρα σε χάνω δεν μπορώ να σ’ αποφύγω, στη ζωή σου τίποτα μην αγγίζω

Θυμάμαι από σένα μια εικόνα θολή, μαλλιά βρεγμένα, να κρυώνεις πολύ
κοντά μου σε παίρνω, κάθε πρωί, σ’ αγγίζω στο σώμα και μετά σιωπή