Μία αυλή, μαζί και ένα σπίτι, ξυπνούν αναμνήσεις, εικόνες παλιές
θολώνουν τη σκέψη, ξαφνιάζουν το νου, θυμίζουν εμένα, πως έζησα αλλού

Είναι το κάδρο, απέραντο βλέμμα, μνήμες γλυκές και πολύ βιαστικές

Έζησα εδώ, μας πώς να θυμάμαι, όλα αλλάξανε πια
μα εγώ συνεχίζω, να περπατώ σ’ αυτή την παλιά γειτονιά
Έζησα εδώ, μας πώς να θυμάμαι, όλα αλλάξανε πια
όσο κι αν ξεχάσω, όσο κι αν φοβάμαι, θα γυρίσω στα παλιά

Μία η πόλη, μαζί και ένας δρόμος, άρωμα φρέσκο από άλλη εποχή
ο κόσμος όλος χωράει στο χρόνο, βλέπω εσένα να στέκεις εκεί

Είναι η γεύση, το θρόισμα των φύλλων, το χώμα και το νερό της βροχής

Έζησα εδώ, μας πώς να θυμάμαι, όλα αλλάξανε πια
μα εγώ συνεχίζω, να περπατώ σ’ αυτή την παλιά γειτονιά
Έζησα εδώ, μας πώς να θυμάμαι, όλα αλλάξανε πια
όσο κι αν ξεχάσω, όσο κι αν φοβάμαι, θα γυρίσω στα παλιά