Από περιπέτεια σε περιπέτεια
το αμύγδαλο
μέχρι να φτάσει η ώρα του
να φαγωθεί

πρώτα λουλούδι εκτεθειμένο
στο χιόνι
εύκολα ξεγελιέται
απ’ του Γενάρη και του Φλεβάρη
τα ηλιόλουστα χαμόγελα

είναι όπως εσύ
που ξεγελάς ντυμένος λουλούδι
μα εγώ σε προσμένω
αμύγδαλο καρπισμένο
να σπάσω το τσόφλι το σκληρό,
να γευτώ τον καρπό σου.

Σε τρώω στις αναμονές
και στις ανεκπλήρωτες ελπίδες
με οργή επιθυμίας ερωτικής
ή και παρηγορητική διαύγεια
ξεχνώντας ενίοτε
πως είσαι πλήρωμα λουλουδιού
θρέμμα μιας άνοιξης
κι ενός καλοκαιριού αναμονής...