Έρωτας είναι να σε φωνάζει ο Θάνατος
κι εσύ να βάζεις τα καλά σου
και να πορεύεσαι σε πανηγύρι
κρατώντας όνειρο στα μάτια
πως αύριο τα παιδιά των παιδιών σου
θ’ αναστήσουν μέρες ελεύθερες.

Έρωτας είναι να σε πολιορκεί η ζωή
κι εσύ να την κοιτάς λοξά κι αγριεμένα
μη και σου πάρει από τα χείλη
αυτή την τελευταία αναπνοή
στο στόμα κάποιας Κόρης
όχι η χαρά της Λευτεριάς, το πανηγύρι
του θανάτου.

Έρωτας είναι να φεγγοβολάει Άνοιξη
μα εσύ να ζεις χειμώνα στην ψυχή
ώσπου να δεις πατρίδα και δικούς
ν’ απλώνουν τα φτερά τους.

Έρωτας είναι να σε κρατάει η μνήμη
κι εσύ να τρέμεις μη φανείς
λιγότερος απ’ τους παλιούς
κι αφήσεις τίποτα για παρακαταθήκη
σ’ αυτούς που μένουνε ξωπίσω.

Έρωτας είναι να τραγουδάς πεθαίνοντας
για τις χαρές της Λευτεριάς και της Ζωής
την ομορφιά του κόσμου,
για το φιλί, την αγκαλιά, για το κορμί
που αφήνεις άγουρο και πας στο αβέβαιο
για μιαν Ιδέα...

Έρωτας είναι Θάνατος.....