Με κρατάει η βροχή
στα σύννεφα
ακολουθώ την πορεία
των ανθρώπων
βυθίζομαι στις λέξεις
αυτονόητα γίνονται
το κορμί των επιθυμιών μου.

Ανιχνεύω μια σπαρμένη
θάλασσα ελευθερίας
Κασσάνδρα άτεκνη
με χρησμούς
θανατηφόρους.

Ζωγραφίζω την Ελπίδα
ξεβάφει από δάκρυα
οι Τρωαδίτισσες
επέστρεψαν και θρηνούν.

Στα σύννεφα ζητώ
απαντήσεις
σκορπισμένες ψιχάλες.
Αγνοώ το παρόν μου
επινοώ παρελθόντα
όσο για τα μέλλοντα
τρέμω τις λέξεις
που ακούγονται
κάθε που βρέχει...