Δεν ειν’ ο θάνατός μου που φοβάμαι
Είναι ο θάνατος αυτών που αγαπώ
Και ποια ζωή μπορείς και θες να ζήσεις
Όταν αυτοί που αγαπάς δε θάναι πια εδώ
–
Τον θάνατο τον ψηλαφώ μες στην ομίχλη
Γλυκά αφήνω να με σέρνει στο σκοτάδι
Κι αν είναι να μετρήσουμε τον πόνο όταν μένεις
Θα βγει μισός αυτός που παίρνεις όταν φεύγεις
–
Κι αυτό το ξέρει μόνο αυτός που το ΄χει ζήσει
Κι εκείνοι που το ζήσαν ας με συγχωρήσουν
Γιατί τον θάνατό του ο καθένας τον πεθαίνει
Όμως τον θάνατο των άλλων πρέπει να τον ζήσει.