Απαράδοτη Παράδοση που μάχεται, με δόντια κοφτερά
κινάει στον Έλληνα καβάλα
από τη βάφτιση.
Μεσογειακά λαδώνει αρτηρίες κι έντερα
κι απ’ τη γιαγιά στο γιο κληροδοτείται
(πολύπειρη μαγείρισσα αυτή γνωρίζει
με λαδερά η εγγονή στο Υπουργείο
διορίστηκε).
Μεσογειακά καλπάζει σε κρούστες εκτενείς
στη θαλάσσια επιφάνεια της ρυπαρής προστασίας
τόνων με άρωμα καρύδας αντηλιακών.
Κονταροχτυπιέται με το δάκο, το χαλάζι, νικητής
από πίεση κι απ’ άγχος αναγεννημένο.

Κι αν στην κατάκτηση
αντιστέκονται ο χρόνος και το χρήμα
—προσδοκία δονκιχωτική—
ξεπροβάλλει αντ’ αυτών ιπποτικά
στην εναλλακτική βιολογική καλλιέργεια
του αστικού στρες
γιατί τίποτα δε χάνεται στον κύκλο της ύλης
(και της Παράδοσης).
Έτσι γαλήνια ισορροπεί στη φύση αναδυόμενο αφρός
κι ανακουφίζει καταδυόμενο αιθέρια
στην μπανιέρα.