O Σπυράκος πέρασε τη στεφάνη, άναψε το στουπί-
όλοι στεκόμαστε σε στάση προσοχής-στριφογύρισε το
αερόστατο πάνω απ'τη φωτιά,
το άφησε
κι εκείνο
ανέβηκε στ’ αστέρια,
πλάι στο Σείριο το βλέπαμε.

Κι ύστερα γυρίσαμε το κλειδί στα παιδικά μας χρόνια,
τ'αφήσαμε κάτω απ’ το χαλάκι,
κι απομακρυνθήκαμε μ'ένα κλωνί γιασεμιού,
ανάμεσα στα χείλη.