Στην άκρη του κάβου
έρχεται κάθε απόγευμα
ένας ψηλόλιγνος ζωγράφος
με μυτερό γενάκι σαν πινέλο

στήνει το καβαλέτο απέναντι
απ’ την παραίτηση
και το βλέμμα του
στο προπατορικό σάπισμα
της βενζινάκατου

πιέζει το τελευταίο χρώμα
απ’ τα σωληνάρια
σαν οδοντόκρεμα

ατενίζει την κάθοδο του βουνού
στη θάλασσα
και τα ερείπια της εξόρυξης
του μαγγανίου

και ζωγραφίζει τον εαυτό του
κοντά σου.