Ανέπαφη γύρισες το πρόσωπο προς άλλους ήλιους
Ποιος λέει πως η γυναίκα βλάπτει τον πολιτισμό μας
Ποιος καταριέται τον αχώριστο σύντροφο της φύσης μας
Δεν μας χρειάζεται η στιχουργία για να είμαστε επίσημοι
Για να έχουν αξία και ατράνταχτη σημασία τα λόγια μας
Η στιχουργία θ’ ακολουθήσει όταν εμείς θα πεθάνουμε
Θα ισχύσει τότε για τους κατοπινούς μας
Αλλά θα είναι άλλη στιχουργία όχι εκείνη
Των τωρινών καθυστερημένων αδελφών μας

Εμείς οι ίδιοι σήμερα δεν μπορούμε να νικήσουμε τ’ όραμά μας
Δεν έχουμε καιρό για φρόνιμη κι υπομονητική εργασία
Πρέπει να πούμε να πούμε πριν μας προφτάσει η σιωπή
Δεν μας δέρνει η ματαιοδοξία δεν μας δέρνει
Αλλά δεν παίζει κανείς με τη μοίρα του
Μετρούμε τα χρόνια μας μ’ ένστιχτο και λύσσα
Με το σταγονόμετρο λογαριάζουμε τις δυνάμεις
Τώρα που η νεότητα γίνεται σοφή μάς εγκαταλείπει
Μιλάμε γρήγορα και ζεστά γιατί νιώθουμε σφριγηλή
Την αλήθεια που κατοικεί στο αίμα μας
Αλλά ξέρουμε πως μας φεύγει
Μας εγκαταλείπει κι αυτή όπως η νεότητα.