|
Στίχοι: Αντώνης Ψαρρός
Μουσική: Αμελοποίητα
Όταν με βλέπεις να πνίγομαι στην ανυπαρξία
να με παίρνεις ταξίδι, στο δικό μας ουρανό.
Να με κάνεις βόλτα με το ποδήλατο, σε μυστικά μονοπάτια
κι όταν κόβεται η ανάσα στην ανηφοριά
να ξαπλώνουμε πάνω σε μοσχοβολιστό χαμομήλι
και να κοιτάζουμε τα σύννεφα.
Να με χαϊδεύει η ανάσα σου
και να κοκκινίζω σαν έφηβος, στο πρώτο σκίρτημα
κι έπειτα να γίνεσαι η γη που με δέχεται σα σπόρο
για να φυτρώσω μέσα της, χωρίς να φοβάμαι
όταν πετάς σα μέλισσα σε άλλα άνθη.
Να με κρατάει ζωντανό η ανάμνηση
ότι πήρες κάτι δικό μου να θρέψεις την πείνα σου
κι ότι το άγγιγμα σου δε θα σβήσει με το χρόνο.
Δε χάνεται η αγάπη που μοιραζόμαστε
παίρνει άλλη μορφή, μιλάει άλλη γλώσσα, σε άλλα χείλη.
Τραγουδάει και φτιάχνει μουσικές
κι όλα γυρίζουν γύρω της, στ’ ατέλειωτο ταξίδι
μιας διαρκούς άνοιξης.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 474 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|