Απελπισμένες κραυγές
από τους πνιγμούς της κάθε μέρας.
Στιλέτα που αστόχησαν καρφωμένα στον τοίχο.
πρόσωπα παραμορφωμένα
από το νυστέρι της αδεξιότητας.
Πράξεις σπαρμένες στο μέλλον μας
από άγνωστα χέρια.
Ο δισταγμός μπροστά στον αγκαθωτό φράχτη
της ξένης ματιάς
και το αντικαθρέφτισμα σε κάτοπτρα
που μας εξωραΐζουν.
Τα κομμάτια του κόσμου
δεν μπορούμε να συναρμολογήσουμε
γιατί είμαστε κατακερματισμένοι.
Είμαι όλα αυτά που θέλω να αποφύγω
και όλα ός α αποδέχομαι.
Ελευθερία υπάρχει
εκεί που τα αντίθετα πρόσωπά μας ομονοούν.