Μακάρια φυτά
δεν πάτε πουθενά
κείτεστε απλώς εκεί
που η ριπή του ανέμου
σας σπέρνει.

Μήτε κινείστε για να
γνωρίσετε τους άλλους.

Οι φίλοι και προστάτες σας : το χώμα, το νερό
και η αιώνια απαντοχή.

Οι ρίζες σας αναζητούν βαθιά
τις φλέβες της γης
και τους πιο εξαίσιους ήχους της μουσικής
που αντιλαλεί τις νύχτες
σε απόκρυφα σπήλαια.

Μακάρια φυτά
απόψε η πνοή του αέρα
παραβιάζοντας το πυκνό σας φύλλωμα
δροσίζει γλυκά το μέτωπό μου
καθώς περιμένω να ξημερώσει
στο ίδιο καφενείο της πλατείας
άλλος ουρανός.

Ασάλευτα φυτά
νιώθετε πάντα τα απαλά βήματα των αδυνάτων
ενώ ο πιο ισχυρός
μπορεί και στέκεται ακόμα ακίνητος
αντέχοντας της φωτιάς τη δίνη
που καίνε στις γειτονιές κάθε χρόνο
τα ίδια παιδιά
στη γιορτή του Άι Γιάννη.