Στάζει πάνω μας η ελπίδα
ολόχρυση του Ήλιου απόσταγμα!
Το σμάρι των αιώνων...
Και μεις κολλημένοι
στου νου τις κερήθρες
απ’ το γλυκόπιοτο μεθύσι ζαλισμένοι
τρυγάμε τις νεκρές ώρες μας υποψιασμένοι.
Να προετοιμάσουμε πρέπει
τους αιώνες που έρχονται.