Στὸ Σοῦλι, στ’ Ἄγραφα
'ς αὐτὰ τὰ μέρη
ποῦ στίχους κλέφτικους
βροντάει τ’ ἀέρι· -

πῶς ηὗρα επάντεχα
- γειὰ ἰδέστε τρέλλα! -
Τυρταίους ἀγράμματους
μὲ φουστανέλα·

καὶ τὴν ἐλεύθερη
φτωχὴ τους Μοῦσα,
σᾶς λέω τὸ κρῖμα μου,
τὴν ἀγαποῦσα.

Ἂμ τότες ἔπασχα
σὰν ἀπὸ μία
γλωσσορωμαίικη
μονομανία·

τώρα, ποῦ μ’ ἔγειαναν
τὰ προκομμένα
γερὰ κεφάλια σας,
χαρὰ `ς ἐμένα!