O ποιητής είναι στολή, υψηλής αειθαλίας
καθώς λάμπει και ο ήλιος σε όλας τας βασιλείας.
Λερμπαλέρ όταν όμως τον τιμούσιν οι κόμοι και οι κομήται
και από κανένα δε φθονείται, όταν όμως τον φθονούσιν
μένουσιν και αυτοί να τους εφτυούσιν.
Επειδή αποδεικνύουνται ως ανάξιοι της αξίας τους.
Δεικνύοντες λελαλεύ επειδή δεν εγνώριζον και την στολήν
τους παροργίζουν και ο ποιητής αδιαφορεί
και με το κοντύλι του τραγωδεί,
Λερμπαλέρ την αλήθειαν υψώνει
και το ψεύδος θανατώνει.
Ξιφίλ Μάλερ ιδού λοιπόν η φρονιμάδα
του ποιητού η νοστιμάδα
ως να παίζει την αμάδα με φρόνιμον αράδα ας ομιλούν.
Kαι οι τρικαβαίοι και μετριούνται οι Χαλδαίοι όσοι
ηγαπημένοι του φθόνου ερωμένοι λέγονται κατηραμένοι.
Διότι εις τα απέχθεια είναι παραδομένοι.