Στὴν ἐξοριὰ ποῦ βρίσκομαι,
στὴ θλίψω ὁποὖμαι τώρα
τ’ ἁρμονικά μου δῶρα
θὰ δέχεσαι συχνά.

Ἐδῶ, ποῦ ξάφνου ἐρρίχτηκα
ἀπὸ τὴν ἄγρια τύχη,
μοῦ ἀπόμειναν οἱ στίχοι
ἀθλία παρηγοριά.

Καὶ πῶς μίαν ἄλλη δύναται
τώρα ἡ ψυχή μου ναὔρη;
Δὲ σὲ θωράω καὶ μαύρη
μοῦ φαίνεται ἡ ζωή.

Στὴ νύχτα ποῦ μ’ ἐπλάκωσε
τραγούδια νέα μαθαίνω·
ἀηδόνι τυφλωμένο
τερπνότερα λαλεῖ.