Τώρα όταν κλαίω, κλαίω για όλα,
εσύ μου ξύπνησες κι άλλους καημούς,
που ήταν μέσα μου καλά κρυμμένοι
απ’ τους παλιούς καιρούς.

Σαν πικραμένος αμανές όλη η αγάπη μου,
την καίω στις φλόγες της καρδιάς μου.
Καθένας μόνος το ποτήρι του ας πιει,
καθένας μόνος το τραγούδι του ας πει.

Ο ήλιος γέρνει κι εσύ μακραίνεις
στο μονοπάτι που δεν έχει γυρισμό.
Μακρύς ο δρόμος, πικρός* ο πόνος, *Ζήση: ίδιος
χωρίς ελπίδα ο χωρισμός.

Σαν πικραμένος αμανές όλη η αγάπη μου,
την καίω στις φλόγες της καρδιάς μου.
Καθένας μόνος το ποτήρι του ας πιει,
καθένας μόνος το τραγούδι του ας πει.