Ένοικος τώρα
αυτού του σπιτιού,
γαυγίζω τρελό σκυλί του
τη νύχτα, ξέρω να σημαδεύω
μ’ έμαθες από νωρίς,
το κορμί μου είναι σημάδι
το λαρύγγι μου είναι σημάδι
η αγάπη μου είναι σημάδι
αλλά δεν έχω παρά
αυτό το σημάδι που γαυγίζω,
σε γαυγίζω σφιχτά σφιχτά μητέρα
παιδί του στήθους γίνομαι
αερικό του λώρου
για να με φτάσεις.
Κι απλώνεις την αγκαλιά σου
μες στο σκοτάδι
κόμπος του νόστου είναι η αγάπη,
χνάρι που βύθιζε ολοταχώς η λίμνη
τρελό σκυλί ούρλιαζε μέσα μας.