Η γεωμετρία της σιωπής,
στον πρώτο, τον δέυτερο ακόμα
και στον τρίτο πόλεμο των Ατρειδών,
ορίζει την Ακρόπολη των Μυκηνών
καμίνι
στους χρόνους της φυγής,
να πυρπολεί την άτιτλη μνήμη.

Μετέωρη
η πατρίδα της Αργολικής γης
μετέωρη
και συ να ψάχνεις τους φόβους σου,
Μαρία, Μαγδαληνή,
Αναστασία, Υακίνθη
μήπως και στα άκληρα πρωινά
ανακαλύψεις,
ποιος είναι ο φονιάς και ποιο είναι το θύμα.

Έκτοτε,
αφήσαμε τις σκίες
να ορίζουν τις πόλεις και τους πολίτες,

τις ώρες,
που ο Αυγερινός στα ανοικτά των Σπετσών,
θέτει τους όρους για τους πνιγμούς και τους πνιγμένους,
και ας είναι ακόμα τα βότσαλα του ιερού
ακλόνητα στις ιαχές πολιτικών αχρείων
και η ιέρεια του βωμού
μια έφηβος που θέλει να καρπίσει.